راهرو ها، فضاهای ارتباطی بین قسمت‌های مختلف خانه را تشکیل می‌دهند.
در این مطلب قصد داریم نکات نورپردازی این بخش از منزل را بررسی کنیم، با ما همراه باشید.

راهروها فضاهای عبور و مروری هستند که در آنها مکث کوتاهی برای انجام کارهایی مانند جواب دادن به اف اف یا تلفن ثابت، بازکردن کمدها و کشوها… صورت می‌گیرد.
در بسیاری از موارد راهروها فاقد نور طبیعی یا دچار کمبود آن هستند.

مقدار شدت روشنایی متوسط برای راهروها ۵۰ تا ۱۰۰ لوکس در نظر گرفته می‌شود.
بهتر است که روشنایی در طول راهرو یکنواخت پخش شود.
صفحه مرجع در اینجا سطح زمین یا حداکثر ۱۰ سانتیمتر بالاتر از آن در نظر گرفته می شود.

از آنجا که راهروها فضاهای مختلف را به هم وصل می کنند با توجه به اختلاف شدت روشنایی متوسط آن ها و فضاهای مجاورشان حائز اهمیت است.

اگر تفاوت بین شدت روشنایی زیاد باشد، چون گذر از راهرو به اتاق‌های مجاور و بالعکس بیش از چند لحظه طول نمی‌کشد بینایی برای چند لحظه دچار اختلال می‌شود زیرا چشم به زمان کوتاهی نیاز دارد تا خود را با روشنایی محیطی که به آن وارد شده سازگار کند.

توصیه می‌شود که نسبت شدت روشنایی آنها به هم از ۱ به ۵ تجاوز نکند.
برای مثال اگر روشنایی متوسط سالن ۲۵۰ لوکس است در راهرو ها شدت روشنایی متوسط نباید کمتر از ۵۰ لوکس باشد.

شدت روشنایی در مسیرهای ارتباطی داخل خانه

محل قرار گیری منابع نوری چگونگی پخش نور در فضا را تعیین می کند.
راست) سقف و قسمت بالای دیوار روشن تر هستند.
وسط) سقف ها روشن تر است.
چپ) قسمت بالای دیوارها روشن تر است.

نورهای مخفی که در راستای راهروها وجود دارند علاوه بر روشن کردن راهرو (هرچند ضعیف) مسیر مورد تاکید قرار می دهند.

استفاده از چراغ های توکار دیواری با منحنی پخش نامتقارن برای روشن کردن راهرو ها.
راست) چراغ ها هم در بالا و هم پایین نصب می شوند در این روش سقف و کف راهرو روشن هستند.
وسط) چراغ ها در ارتفاع زیاد نصب می شوند و نور غیر مستقیم حاصل از سقف روشنایی لازم روی کف راهرو را تامین می کند. بهتر است هنگامی از این روش استفاده شود که ارتفاع خیلی بلند نباشد.
چپ) چراغ ها در ارتفاع کم نصب می شوند و مستقیما کف را روشن می‌کنند.

برگرفته از کتاب اصول و روش های طراحی نورپردازی