در هر محیط، به نوری که در سراسر اتاق تنها جهت روشنایی عمومی مورد استفاده قرار بگیرد، احتیاج است.
در لایه های نور پردازی، اصطلاحا به این لایه، لایه ی محیطی گفته می شود. برای آشنایی با آن، با ما همراه باشید.

این لایه نور یکی از لایه های اساسی نورپردازی هر فضایی است به طوری که در اکثر فضاها باید وجود داشته باشد.

نقش نور پردازی محیطی، فراهم کردن روشنایی لازم در کل محیط است به طوری که افراد و اشیا به خوبی دیده شوند.

از ویژگی های آن ایجاد نور یکنواخت و کنتراست کم در فضا است. ریچارد کلی که از پیشگامان نورپردازی کیفی در معماری است از این نور تحت عنوان ” Ambient luminescence ” یاد می کند.
لایه نور محیطی را می توان با روش های مختلف (غیر مستقیم، نیمه غیر مستقیم، مستقیم، نیمه مستقیم و پخش) ایجاد کرد.
وظیفه نورپردازی محیطی، تامین نوری است که به سراسر فضا بتابد و شناخت بصری مقدماتی را ممکن کند.

این نور به انسان توانایی جهت یابی می دهد و انجام فعالیت ها را تسهیل می کند. میزان نور محیطی با توجه به روشنایی لازم برای لایه وظیفه ای و کانسپت طراحی تعیین می شود. اگر نور محیطی به میزان قابل ملاحظه ای از نور وظیفه ای در فضا کمتر باشد، کنتراست میان نور محیطی و نور وظیفه ای افزایش می یابد و فضا رویایی تر به نظر می رسد. از سوی دیگر، اگر سطح نور محیطی تقریبا به اندازه سطح نور وظیفه ای باشد، فضا روشن تر به نظر می رسد، لذا در انتخاب نور محیطی باید به استاندارد ها و کارکرد محیط، توجه فراوان شود.

نورهای مخفی، چراغ آویز، چراغ های ایستاده و دیوارکوب رو به بالا، لوستر و چراغ های توکار و نیمه کار از ابزارهای روشنایی لایه محیطی هستند.