در هنر معماری سبکی به نام معماری پایدار پدید آمد که بر اساس اصول حفظ محیط زیست بنا شده است.

معماری پایدار یا سبز سبکی از معماری می باشد که لازمه دنیای مدرن امروز است.

این معماری اصول و قواعد مربوط به خود را دارد، در ادامه برای آشنایی بیشتر با این سبک و کاربرد آن در طراحی داخلی با ما همراه باشید.

از بدو تاریخ تاکنون، بشر همواره ابتکاراتی در جهت سازماندهی محیط زیست اطراف خود برای رسیدن به نیاز های اولیه خود انجام داده است.

او به دنبال خلق محیطی قابل زیست برای دستیابی به نیازهای فیزیکی و روحی خود بوده و امروزه نیز با استفاده از مصالح جدید و کلیه امکانات تکنولوژیکی که از نظر اقتصادی پرهزینه و از لحاظ زیست محیطی آلوده کننده می باشند مشاهده می شود که در مواردی آن آسایش و آرامش فراهم نگردیده، اما امروزه با روی کار آمدن معماری پایدار سعی بر حل این مشکلات است.

معماری پایدار، مقوله گسترده ایست که تمامی گرایشات معماری اکولوژیکی، معماری سبز، معماری زیست محیطی، معماری اکوتک و معماری پست مدرن بوم گرایانه را در خود جمع کرده و با سازگاری و پایداری به مفهوم عمیق و همه جانبه آن تکیه می کند.

در واقع معماری پایدار برای ایجاد هماهنگی با محیط زیست باید یک سری کارها را انجام دهد.

به عنوان مثال: در این سبک معماری و همچنین طراحی داخلی فضا می‌توان عواملی مانند تأثیر طراحی بر کاهش مصرف انرژی را مد نظر داشت. موارد دیگر شامل استفاده از پوشش گیاهی به عنوان یکی از عناصر سازنده در فضا است. به کاربردن انرژی حرارتی در محوطه و کف، داشتن تهویه مطبوع، ایجاد نور مناسب، به کار بردن راهکارهایی برای کاهش مصرف آب و تولید زباله، استفاده از آب باران، کنترل کیفیت هوا، استفاده از مواد بازیافتی و انرژی حرارتی خورشید برای گرمایش از موارد مهمی هستند که در معماری پایدار بسیار مورد توجه هستند.

معماری پایدار با استفاده از مصالح سبز و قابل بازیافت عکس العمل منطقی در برابر مسائل و مشکلات به وجود آمده عصر صنعت به شمار می رود. مصالح ساختمانی نقش مهمی را در پایداری ایفا می کنند در واقع آنچه که ماهیت یک بنا را شکل می دهد مصالح هستند.

مصالح سبز دوستدار محیط زیست ، قابل تجزیه به صورت زیستی تجدید پذیر و قابل بازیافت می باشند.

هدف از معرفی مصالح سبز قابل کاربرد در ساختمان های سبز با توجه به شرایط محیطی کشور ایران، هماهنگی این نوع مصالح با معماری پایدار در جهت بهره برداری مناسب از منابع و انرژی، جلوگیری از آلودگی هوا و مطابقت آنها با محیط است.

مواد نانو، ذرات نانو، سازه های نانو، مواد الکتروکرومیک، مصالح ترموکرومیک، بتن سبز و Pvc سبز و … تعدادی از این نوع مصالح می باشند.

در مجموع در معماری پایدار و کاربرد آن در طراحی داخلی، تاکید طراح توجه به کیفیت های زیبایی شناسی و عملکردی در کنار تاثیرگذاری بر محیط زیست، سلامت، سهولت استفاده، نگهداری ساختمان و کاهش هزینه در استفاده از منابع تولید انرژی است.